Menopauza në të 40-tat.

Zhvillimi i jetës së një gruaje bazohet në stade  të ciklit riprodhues, fillon me menstruacionet dhe përfundon me menopauzën.  Në këtë shkrim pikërisht dua të ndalem te menopauza e hershme. Menopauzë e cila prek vetëm 5% të femrave në botë, por që shfaqet me simptoma të rënda.

Nis rreth moshës 40-45 vjeç dhe shfaqet me ndryshime të cilat janë fizike, shëndetësore dhe psikologjike. Vihen ndryshime në peshë, temperaturë, rritje e presionit të gjakut, lodhje, plogështi, irritime të lëkurës, ndryshime apo luhatje të humorit, irritime, nervozizëm, ankth, frikë, mërzitje, problem në përqendrim,  demencë, ulje vetëvlerësimi, ulje e shumtë e humorit dhe çka është me e keqja depresioni. Në një studim të bërë në 2018, kishte rezultuar një lidhje e ngushtë midis menopauzës dhe shkakut të saj për vetvrasje. (Monash, 2018).

Mënyra sesi përjetohet menopauza është e ndryshme.

Për shume femra menopauza është thjesht vetëm një tranzicion që ndodh gjatë moshës së mesme. Ndryshime që lidhen në mardhënien në çift, puna, jeta në familje, rritja e fëmijëve, mund të kenë gjithashtu një ndikim në shëndetin e kësaj periudhe moshore për individin në menopauzë. Këto femra për tu pasur zili jetojnë të qeta dhe të kënaqura me jetët e tyre. Kjo do të ishte idealja.

Megjithatë çdo medalje ka dy anë.

Ka dhe nga ato femra që stadin e menopauzës, nuk e kalojnë si stad moshor, por e kalojnë si krizë personale me veten. Mbase plakja, dhe kalimi drejt kapitullit të ri moshor, u bën të ken një “duf” të brendshëm, që shkon përtej logjikës dhe normales. Këtë krizë personale, duke mos e kapërcyer dot me veten, familjen apo të afërmit e shprehin në njerëz normal të shoqërisë sonë, duke i imponuar atyre shtimin e delirit, zellit të punës, buzëqeshjen dhe ëmbëlsinë. 

Duke e përmbyllur, dua të pohoj se pavarësisht se tranzicionet janë kudo të vështira, për këtë tranzicion ka shumë zgjidhje. Ajo çka duhet bërë është që çdo femër në moshën e mesme është të shijojë jetën, të jetojë jetën e saj, të jetë aktive, e qeshur, pozitive dhe ta marrë me sportivitet këtë kapitull të dytë të jetës së saj.

Shijojeni me pozitivitet. Nuk rikthehet më. :)

.https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6299176/

https://harbinclinic.com/menopause

https://harbinclinic.com/female-life-stages-0

https://www.brainyquote.com/quotes/lily_allen_996818?src=t_mid-life

Fakte

Ginkgo (Ginkgo biloba) është një nga llojet më të vjetra bimore, e cila daton rreth 250 milion vjet më parë

Ekstraktimi I AND-së nga frutat.

Hyrje

AND-ja ose e njohur ndryshe si acidi deoksribonukleik është një molekulë e gjatë e cila mbart informacionin gjenetik duke kopjuar veten e saj dhe duke sintetizuar acidin ribonuklik ARN.

Procedura e përgjithshme

Procedura që përshkruhet më poshtë përshkruan faktin që pjesa e jashtme e membranës së qelizës përbëhet nga zinxhirë yndyrorë dhe që të cilat mund të shkatërrohen me anë  të detërgjentëve të thjeshtë.

Si fillim copëtohet tuli i frutit në mënyrë që të ndahen qelizat në mënyrë që të ekspozohen sa më shumë me detergjentin.

Së dyti detergjenti hidhet në tulin e frutit në mënyrë që të clirohet AND nga membrane qelizore e bërthamës.

Së treti është e nevojshme të filtrohet e gjithë përzierje në mënyrë që acidi nukleik të ndahet nga materialet e tjera të panevoshme . së fundmi AND-ja do të precipitojë në alkool ku dhe do të bëhet e dukshme. AND-ja që sigurohet në këtë mënyrë është e dukshme në një mikroskop dhe mund të përdoret në eksperimente të tjera si elektroforeza. 

Materiale

1.    Një enë

2.    Termometër

3.    Tas plastik

4.    Akull

5.    Etanol 70-90%

Letra thithëse 

METODA

1.    Një ditë më përpara përgatitni akullin

2.    Dy orë më përpara vendosni në ngrirës një enë plastike ose shishe plastike me alkool. Shishja duhet të jetë e mbyllur hermetikisht në mënyrë që alkooli të mos avullojë.

3.    15 minuta përpara zhvillimit të ëksperimentit ngrohni një enë me ujë deri në temperaturën 60°C;

Përgatitja e tretësirës për ekstraktim:

Sic u tha dhe më sipër AND-ja gjendet brenda në bërthamën e qelizës së frutit që kemi marrë për ekstraktim. Për të çliruar AND është e nevojshme që të shkatërrohen membrana e qelizës dhe ajo e bërthasmës. Kjo behët me anë të një detergjenti të thjeshtë. Gjithashtu do të përdorim dhe kripë e cila ndihmon në eliminim e proteinave ose të quajtura histone.

Materialet

1.    Uji I deoksigjenuar (100 cc of distilled ëater but tap ëater can also be used)

2.    Peshore

3.    10 cc detergjent të lëngët

4.    Një shiringë 10 cc

5.    Një beker 100cc

Provëzëz qelqi

 METODA

1.    Hidhni 3 gram kripë në 80 cc ujë të distiluar në një beker 100 cc

2.    Përzieji derisa kripa të tretet

3.    Me anë të shiringës merrni 10 cc detergjent dhe shtojeni në tretësirë.

4.    Shtoni ujë të destiluar deri në vëllimin 100 cc.

5.    Përziejni tretësirën që të eliminoni prodhimin e flluckave

6.    Tretësira ekstraktimit tani është gati. 

PËRGATITJA E FRUTIT

Ky veprim konsiston në ndarjen e qelizave nga njëra tjetra në mënyrë që të ekspozohen më mirë me solucionin e ekstraktimit.

Materialet

1.    100 gramë frut ( banana, kivi, luleshtrydhe, pjeshkë, qepë, etj)

2.    Peshore

3.    Thikë

4.    250 cc beker

5.    Lugë

METODA

Vendosni 100 gramë nga fruit pa lëkurë në një havan dhe copëtojeni me një lugë derisa të formohet një material I tultë. Nëse merrni qepën, duhet ta prisni në kubikë 5 mm. mund të përdorni dhe një blendër.

Masën e formuar vendoseni në një beker 250 cc.

Ekstraktimi ADN-së

Qëllimi I këtij veprimi është që të shkatërrojmë membranën qelizore dhe membranën e bërthamës për të çliruar ADN. Masa e frutit do të nxehet në 60 gradë Celsius për të përshpejtuar procesin. Nxehtësia gjithashtu ndalon disa enzima të degradojnë ADN. Rekomandohet që masa e frutit të mbahet për 15 minuta në banjo me ujë të ftohtë.

Materialet:

1.    termometër

2.    ene me ujë ne temperaturën 60 gradë

3.    një tas plastik me ujë dhe akull

Metoda:

1.    hidhni tretësirën e ekstraktimit në masën e frutit

2.    vendoseni bekerin në një banjo mari në 60 gradë 

3.    përzieni masën në mënyrë që tempëratura të jetë uniformë.

4.    Pas 15 minutash kalojeni bekerin në enën me ujë të ftohtë

5.    Përziejni masën që temp të jetë uniforme.

6.    Pas 5 minutash  hiqeni nga ena me ujë të ftohtë dhe bejeni gati për filtrimin

FILTRIMI

Procesi I filtrimit përdoret për të grumbulluar masën e lëngët e pasur me AND dhe për ta ndarë atë nga mbetjet e tjera të qelizës ose frutit. 

Materialet

1.    Sitë me diametër 12 cm.

2.    Letër filtri

3.    Hidhni pak tul në letrën e filtrit

4.    Përzieni që të ndihmoni në filtrimin dhe shmangi grisjen e letrës së filtrit

5.    Masa e lëngët që do të merrni nga filtrimi është e pasur me AND. 

Precipitimi I AND-së

AND-ja është mjaft e tretshme në ujë dhe e padukshme, dhe është e patretshme në alkool dhe behët e dukshme. Duke shtuar alkool në filtratin e AND-së në tubin e qelqit AND-ja bëhet e dukshme. 

Materialet

1.    Statikë

2.    Alkool I mbajtur ne ngrirës

3.    Metoda

4.    Me ngadalë hidhni në tubin qelqi pak alkool të ftohtë duke shmangur miksimin me masën e filtruar. Sasia e alkoolit duhet të jetë e njëjtë me ate të tretësirës.

5.    Lëreni 5 minuta në qetësi në mënyrë që AND-ja të beëhet e dukshme.

6.    Tani bashkëveprimi midis alkoolit dhe filtratit bën që të duket një substancë në ngjyrë qumshti e cila tenton të rritet në volum. 

Kjo substancë në ngjyrë qumshti është ADN e bananes.

Burimi i informacionit: http://www.funsci.com/fun3_en/dna/dnaen.htm#2 

Vitaminat

Vitaminat janë substanca oganike, që zhvillojnë veprimtarinë e tyre në organizëm në sasi shumë të vogla, por që janë të domosdoshme për jetën.  Vitaminat edhe pse në sasi të vogël janë të rëndësishme të merren në dietën ushqimore , pasi organizmi vetë nuk është në gjëndje ti sintetizojë. Vitaminat kanë rëndësi jetike për njeriun pasi në mungesë të tyre mund të sëmuret nga sëmundje të ndryshme si skorbuti nga mungesa e vitaminës C, beriberi nga mungesa e vitaminës B₁, etj.

Vitaminat kanë tre karakteristika:

1. Ato gjenden në ushqime, zakonisht në sasira të vogla.

2. Janë jetësore për shumë funksione fiziologjike (rritja, riprodhimi).

3. Kur mungojnë në dietën ushqimore, shkaktojnë sëmundje të ndryshme.

Vitaminat i klasifikojmë në dy grupe: Vitamina të tretshme në ujë dhe vitamina të patretshme në ujë.

Në vitaminat e tretshme në ujë bëjnë pjesë:

Vitamina B1, B2, B3, B5, B6, B9, B12, Vitamina C,

Në vitaminat e patretshme në ujë bëjnë pjesë: vitamina A, vitamina D, Vitamina K, vitamina E. 

Vitamina B₁ ose Tiamina, është një vitaminë e domosdoshme në dietën e cdo individi, mungesa e së cilës shkakton te njeriu sëmundjen e beriberi, që karakterizohet nga humbja e funksioneve neurolgjike. Kjo smundje është zbuluar për herë të parë tek popullata njerëzore që ushqeheshin kryesisht me oriz të bardhë  i cili nuk përmbante vitaminë B₁. Gjithashtu  persona që konsumojnë sasi të mëdha alkooli mund të pësojnë mungesë të Tiaminës.

Merret me konsumimin e këtyre ushqimeve: Fara luledielli, asparagus, marule, kërpudha, fasule, thjerrëza, spinaq, bizele,  patëllxhan, hudhra, domate, ton, miell gruri, soje.

Vitamina B₂ ose Riboflavina është një vitaminë e patretshme në ujë, mungesa e së cilës shkakton humbje të oreksit, lodhje,carje të lëkurës, plasaritje të buzëve. 

Toxicity: Excess riboflavin may increase the risk of DNA strand breaks in the presence of chromium. Merret nga ushqime si: kërpudhat, spinaqi, kosi, vezët, gruri, sojë, bajame, etj.

Vitamina B₃ ose vitamina PP ose acidi nikotinik është vitaminë e patretëshme në ujë, mungesa e së cilës shakton smundjen e pelagrës. Kjo smundje karakterizohet nga diarre, dermatit dhe cmenduri.

Kjo vitaminë merret nga ushqime si|: kërpudhat, asparagu, kikirikët, oriz ngjyrë kaf, misër, perimet, patatet e ëmbla, thjerrëza, elbi, karrota,  karrota, bajame, selino, pjeshkë, mish pule, ton dhe salmoni. 

Viamina B₅  ose acidi pantotenik është një faktor i rëndësishëm rritjeje që prodhohet nga bimët dhe mikroorganizmat, por jo nga vertebrorët, të cilët duhet ta marrin atë nga ushqimi.  Në inde acidi pantotenik gjendet në formë të lirë ose në formë të lidhur tek koenzima A. Merret nga ushqime si: Brokoli, thjerrëzat, avokado, kërpudhat, orizi, patatet e ëmbla,lulediellit, lulelakër, perimet, vezët, lleshtrydhet, kunguj dhe mëlci.

Vitamina B₆ ose piridoksina është faktor i rëndësishëm rritjeje.

Simptomat përfshijnë: dermatit (të gjitha të ngjashme me mungesën e vitaminës B2), çrregullime të sistemit nervor, pagjumësi, konfuzion, nervozizëm, depresion, vështirësi në lëvizjen e këtyre muskujve dhe anemi. Merret nga ushqime si: Gruri, oriz kaf, perime, fara luledielli, patate, fasule, banane, spinaq, domate, avokado, arra, ton, salmon, fasule limoni, speca, mish pule.

Biotina është substancë që sintetitzohet nga flora bakteriale e zorrëve, dhe si pasojë nuk është e nevojshme në dietën ushqimore. Mungesa e saj mund të vërehet vetëm në një dietë të pasur me vezë të pagatuara, të cilat në të bardhën e tyre përmbajnë një proteinë që lidhet me biotinën dhe pengon thithjen e saj në zorrë. 

Vitamina B ₉ ose Acidi folik është shumë i përhapur te bimët. Mungesa e saj tek gjitarët shkakton një rritje difektoze dhe disa forma anemie. Ushqime që përmbajnë acidin folik janë: Perimet, asparagus, brokoli, lakrat, agrume, bizele te zeza, spinaq, fasule, fasule te pjekura, bizele, avokado, kikirikë, marule, leng domate, banane, papaja. 

Vitamina B₁₂  është vitaminë mungesa e së cilës shkakton aneminë pernicozë. Ajo nuk sintetizohet as nga bimët as nga kafshët por vetëm nga disa mikroorganima. Te njeriu sintetizohet nga flora bakteriale e zorrëve dhe nga mishi. Kjo patologji e anemisë pernicoze përfshin uljen e prodhimit të ritrociteve, ulje të nivelit të hemoglobinës dhe dëmtim të sistemit nervor qëndror. Kjo vitaminë është e nevojshme dhe për veprmin e shumë enzimave. Merret nga drithërat, salmoni, toni, mëlcia dhe veza. 

Vitamina C ose acidi askorbik është vitaminë e tretshme në ujë, dhe është një nga strukturat më të thjeshta që takohet tek vitaminat. Mungesa e tij tek njeriu shkakton sëmundjen e skorbutit. Nga kjo sëmundje vuanin më shumëmarinarët të cilët konsumonin ushqime të konservuara që nuk përmbajnë vitaminë C. Mungesa e kësaj vitamine sjell carje të lëkurës, enëve të gjakut, dëmtim të mishrave të dhëmbe, etj. Merret nga ushqime si: perimet efreskëta, brokoli, papaja, luleshtrydhet, lëngu limonit, lulelakër, portokalli,kivi, etj.

Vitaminat e tretshme në ujë.

Vitamina A ose retinoli gjendet me shumicë në indet e gjitarëve dhe mungesa e tij shkakton jë rritje jo normale. Kockat dhe sistemi nervor nuk zhvillohen, gjëndrat fillojnë të degjenerojnë dhe si femrat dhe meshkujt bëhen sterilë. Mungesa e vitaminës A vihet re vetëm tek të parriturit, ndërsa tek individët e rritur është e amundur të vihet re, kjo pasi mëlcia mund të depozitojë një sasi të madhe vitamine A të marrë nga ushqimet.vitmina A luan rol të rëndësishëm në ciklin e të parit. Sytë janë organet që e ndjejnë më mirë mungesën e vitaminës A. Cikli i të parit paraqet një seri ngjarjesh të cilat janë përjegjëse për; absorbimin e energisë së dritës nga qelizat ndjesore në retinë dhe formimi i një produkti fotokimik specifik, 2) lindja e një impulsi nervor nga ky produkt, dhe 30 riprodhimi i formës së ndjeshme ndaj dritës të pigmentit të parit. Mungesa e vitaminës A shkakton mosfunksionim të qelizave shkop.  Merret nga ushqime si: karrota, kunguj, patate. 

Vitamina E ose Tokoferoli gjendet me shumicë në vajrat bimorë, vezë dhe me shumicë në kokrrat e grurit. Mungesa e vitaminës E vihet re rrallë  tek njerëzit,por në kushte laboratorike është vënë re se mungesa e saj shkakton plasaritje në lëkurë, dobësi muskulare dhe sterilitet. 

Vitamina D përfaqëson një grup substancash që janë shumë të rëndësishme në metabolizmin e kalciumit dhe fosfateve. Mungesa e saj bën që të shfaqet sëmundja e rakitizmit., e cila shkakton deformimin e kockave tek fëmijët. Nga mënyra e veprimit të saj në rregullimin e kalciumit në gjak, ajo sillet si hormon. Në ndryshim nga hormonet, që lëshohen në gjak nga gjëndrat endokrine, vitmanina D ose merret nga ushqimet ose prdhohet në lëkurë si pasojë e rrezatimit ultravjollcë, që shëndërron steroidet në vitaminë D. 

Vitamina K është e nevojshme për mpiksjen e gjakut. Veprimi i saj shkakton formimin në mëlci të protrombinës, një proteinë e plazmës së gjakut e domosdoshme për mpiksjen e gjakut, e cila në rast se mungon është fatale për një të plagosur. Pra vitamina K ka efekt antihemoragjik. Merret nga ushqime si : brokoli, perimet, asparagu, bizelet, karrota, etj. 

Burimi i informacionit: A. Trebicka, Tirane 2011, Biokimia, fq 83.
Web: "All about vitamins and minerals": https://www.precisionnutrition.com/all-about-vitamins-minerals

Gisht i vdekur njeriu- (Xylaria polymorpha).

Natyra pa dyshim që mund të jetë e çuditshme ndonjëherë. Që nga kafshët me rite të ndryshme çiftëzimi, e deri tek bimët “insekt ngrënëse”, duket se çdo gjë është e mundëshme, kur vjen puna tek mbijetesa e species. Por, ekziston një organizëm që në veçanti është më i çuditshëm se çdo gjë tjetër. Në pamje të parë duket si duar “Zombie”, por quhet “Gisht i vdekur njeriu”, që është edhe më e çuditshme se vetë pamja e saj. Gishti i vdekur i njeriut, nuk është gjë tjetër veçse një kërpudhë saprotrofike, (Xylaria polymorpha), që do të thotë se pushton vetëm pemë të dëmtuara. Mendojini kërpudhat saprotrofike si inxhinierë të kanalizimeve natyrore që pastrojnë lëndën organike të vdekur, duke e kthyer atë në një formë që bimët mund të thithin si lëndë ushqyese. Kërpudhat shfaqin preferencë për mollët, panjën, dhe ahun, por gjithashtu mund të pushtojnë një shumëllojshmëri të pemëve dekorative dhe shkurreve të përdorura në peisazhet e shtëpisë. Kërpudha është më tepër rezultat i një problemi, sesa shkaktar i problemit sepse kërpudha asnjeherë nuk pushton një pemë të shëndetëshme. Tek pemët ajo fillimisht shfaqet në lëvore, dhe më pas zhvillohet edhe tek rrënjët. Megjithatë, zhvillohet edhe tek pjesë të bimëve që gjenden në sipërfaqe të tokës.

Kjo kërpudhë ka formën e gishtit të njeriut, me gjatësi 1.5 - 4 inch, fillimisht me ngjyrë të bardhë, gri, dhe kur maturohen marrin gjyrë të zezë. Pemët e infektuara zakonisht shfaqin një rënie graduale. Prania e “Gishtit të vdekur të njeriut” në pemë është një shenjë jo e mirë. Kërpudha dëmton strukturën e pemës, që çon në mosfunkionim të mirë të saj. Ajo çka duhet bërë është të hiqet kërpudha nga pema. Gjëja e parë që duhet të bëhet është të identifikohet burimi i kërpudhës. A po zhvillohet kërpudha nga rënja e bimës apo nga trungu? Nëse po rritet nga lëvorja, atëherë kjo e fundit mund të hiqet dhe pema shpëton, në të kundërt pema duhet të pritet.

Disa kanë tentuar edhe ti përdorin në gatime këto kërpudha, por duhet kujdes pasi janë vështirë për tu tretur. Për më tepër këto kërpudha tregojnë shenjë rreziku, dhe paraqesin shëndetin e një peme të aktuar. 

Ndonjëherë, gishtat e njeriut të vdekur përdoren për të rritur vetitë akustike të drurit që përdoret për të krijuar violina. Ata janë të inokuluar në drurin për violinë për një kohë të shkurtër, gjë që ndihmon në zvogëlimin e densitetit të drurit. Kërpudhat pastaj vriten me oksid etileni në mënyrë që të mos kalbërohet druri në fund. 

Kërkimet kanë treguar se gishtat e njeriut të vdekur përmbajnë një përbërës efektiv antimikrobik që mund të jetë në gjendje të përdoret si ruajtës natyral i ushqimit.

Mos kini frikë nëse e shihni diku, nuk është toksike.

Çfarë është Sherebela?

Sherebela ose Salvia officinalis, në gjuhën shkencore është një bimë tipike e Evropës jugore dhe Mesdheut. Për shekuj, sherebela është përdorur, si një ilaç. Gjethet e kësaj bime të vogël, e cila është e gjelbër gjatë gjithë vitit, përdoret si një bimë që përdoret edhe në kuzhinën popullore si vajra esencialë. Ekstrakti i vajit të sherebelës që merret nga destilimi i gjetheve të thata të saj, si dhe vetë gjethet e sherebelës,  krijojnë një çaj qetësues që ka mjaft përfitime shëndetësore.

Përfitime nga sherebela

Sherebela ka mjaft të mira shëndetësore. Është një nxitës, një diuretik dhe një anti-inflamator, antioksidant dhe antibakterial. Si rezultat i këtyre karakteristikave që sherebela mbart, çaji i sherebelës mundëson shumë përfitime shëndetësore.

Efektet antioksidante

Antioksidantët shërbejnë apo veprojnë si pastrues të radikalëve të lirë të metabolizmit dhe toksinave të tjera si duhani apo papastërti të tjera të trupit. Antioksidantët punojnë për të  ruajtur qelizat dhe indet e trupit, nga radikalët e lira, si dhe të parandalojnë kancerin dhe sëmundje të zemrës. Çaji i sherebelës është një burim i fuqishëm me antioksidantë,  kjo bazuar në studimin e bërë nga “Frontiers in Pharmacology”, në 2011. Këto antikoksidantë shërbejnë për të larguar efektet dëmtuese të këtyre radikaleve të lira.

Përfitime shtesë

Çaji i sherebelës është i mirë edhe për trajtimin e temperaturës dhe ftohjes, dhimbjes së fytit dhe kokës, si dhe shqetësime të aparatit tretës dhe gastrointestinal.

Të mirat e sherebelës. 

Antiseptikë  dhe antibakterialë

Redukton tension e muskujve.

Sherebela ka një nga historitë më të mëdha të përdorimit si bimë  mjekësore dhe aromatike. Egjiptianët e lashtë e përdornin si një drogë për fertilitetitn. Grekët e lashtë e përdornin sherebelën për parandalimin e gjakderdhjes dhe shërimin e ulçerës dhe fytit. Gjithashtu lëngu i sherebelës rekomandohej për ngjirjen e zërit dhe kollën. Përdorej nga mjekët për kurimin e ulçerës dhe kollës. Gjithashtu pëdorej për kurimin e reumatizmës, gjakderdhje të shumta të menstruacioneve, si dhe për  të ndaluar  qumështin tek nënat. Veçanërisht vihej në dukje fortësimi i sistemit nervor, përmisimi i memories, dhe mrehtësia e shqisave.

Përfitime shëndetsore

Çaji i sherebelës është një agjent i  vlefshëm në nxitjen e sistemit nervor . Sherebela  ka një rëndësi të madhe si ilaç, i dhënë në porcione të vogla, dhe në doza të përsëritura. Është shumë i dobishëm si një  nxitës  tonik në dobësinë  e stomakut dhe dobësinë e sistemit nervor dhe tretës në përgjithësi, kjo është arsye përse kinezët e kanë çajin e tyre të preferuar. Është konsideruar një ilaç mjaft i dobishëm për gripin si dhe jep përfitime për  probleme të mëlçisë, probleme të veshkave, hemoragji nga stomaku, për ftohjet, për dhimbjet e fytit, bajameve, fruthin, dhimbje të nyjeve, letargjitë, dhe paralizën.  Sherebela është përdorur për të kontrolluar frymëmarrjen  në rasten e tuberkulozit. Një filxhan sherebelë, do të jetë mjaft i mirë për lehtësimin e dhimbjes së kokës.

Anti inflamator

Në Gjermani, çaj  i sherebelës është përdorur si një pije antiinflamatore. Ekstrakti i sherebelës si dhe vajrat esencialë, janë përdorur  si  ilaçe për gojën, fytin, dhe për lëngjet gastrointestinale.

Sherebela është përdorur për infeksionet e fytit, probleme me dhëmbët, mishra të infektuar, dhe ulcerën e gojës. Acidi fenolik që gjendet në sherebelë, është një potencial mjaft i mirë kundrejt stafilokoku, gjithashtu, sherebela e kultivuar ka treguar se lufton bakterin escheria coli dhe salmonelën, si dhe shumë kërpudha  dhe majtë si Candila albicans.  Si rezultat i pranisë të lartë të taninës në të, sherebela mund të përdoret në trajtimin e diarresë fëminore.  

Sherebela ka një rol shumë të rëndësishëm në uljen e tensionit të muskujve të lëmuar, dhe mund të përdoret në rastin e krizave asmatik. Shërben si një ilaç mjaft i mirë në largimin e mukusit në rrugët e frymëmarjes, si dhe parandalon një infektim të dytë.

Relaksues

Është parë se sherebela ka një rol mjaft të rëndësishëm në trajtimin e nervozizmit, dhe marrjes së mendve.